Blij met het nieuws dat Shell z’n afdeling New Energies een upgrade geeft? Helaas, zolang diezelfde multinational volop investeert in olie en gas, schiet de wereld er niets mee op. Echt klimaatbeleid = nee durven te zeggen tegen de fossiele industrie.
Sommige mensen reageren verheugd op het nieuws dat Shell investeert in New Energies. Ook vanwege de extra banen voor de regio. Maar wat heb je aan banen, als Den Haag onder de zeespiegel verdwijnt?
Voor het klimaat maakt het niet uit hoeveel Shell in schone energie investeert. Voor het leven op aarde is er pas goed nieuws als Shell de olie- en gasproductie met grote stappen naar beneden brengt. Maar dat doen ze niet. Integendeel.
Vergelijk het met de badkamer dweilen met je modderlaarzen aan. En dan tegen jezelf zeggen dat je goed bezig bent.
Shell definieert het klimaatschadelijke schaliegas, diepzeeboringen en olie als ‘growth opportunities’ en ‘cash engines’. Shell willen nog tot het einde van deze eeuw door met fossiel.Net zo lang tot het op is, eigenlijk.
Het is heel simpel. Zolang Shell de productie van olie en gas niet verlaagt, geldt: wat goed is voor Shell, is slecht voor kinderen en het leven op aarde.
Momenteel probeert de overheid een ongekende crisis op te lossen. Maar binnen het bestaande systeem, onder de voorwaarde dat niemand iets merkt van de veranderingen; de economie moet blijven groeien. Zo heeft de overheid – met Shell als adviseur – een onmogelijke opdracht voor zichzelf gecreëerd. Een recept om te falen.
Kinderen in Den Haag, Zweden en Engeland weigeren momenteel om naar school te gaan, omdat – in hun woorden – volwassenen hun toekomst verpesten. Dat is een noodsignaal.
We zijn het aan kinderen verplicht om de ‘klimaatmaatregelen’ van Shell en onze overheid te beoordelen door de bril van kinderen en toekomstige generaties. We moeten het huidige klimaatbeleid langs hún meetlat leggen om te beoordelen of het genoeg is.
Is het genoeg? Het CBS maakte vandaag bekend dat de CO2-uitstoot in Nederland hetzelfde is als in 1990. En dat de CO2-uitstoot in Rotterdam sindsdien met 50% is gegroeid.
Al 30 jaar proberen we de klimaatcrisis op te lossen via marktmechanismen. Dat werkt duidelijk niet. Maar de overheid heeft meer instrumenten om gevaarlijke tendensen te keren.
De overheid kan restricties opleggen aan de fossiele industrie: geen reclame, geen (kinder)marketing, geen lobby-activiteiten, geen nieuwe vergunningen, geen verlenging van vergunningen.
Waarom zijn restrictieve maatregelen tegen de fossiele industrie taboe, waarom mag er nog steeds reclame gemaakt worden voor fossiele producten, als je kijkt hoe serieus en bedreigend de klimaatcrisis is? Bij tabak en asbest werden deze maatregelen (restrictive supply side policies) wel uit de kast getrokken. Waarom nu niet?
De kraan moet stukje bij beetje dicht. We moeten vertrouwen op de flexibiliteit van de mens en de marktmechanismen die er voor zorgen dat er snel alternatieven ontstaan – op het moment dat fossiele brandstof niet meer vanzelfsprekend is.