Met dubbele boodschappen snijdt de overheid zich in de vingers, betoogt Femke Sleegers namens Den Haag Fossielvrij in een debat over groei van de luchtvaart. Geef burgers en ondernemers een duidelijk signaal en kies voor het klimaat. Net als New York City begin dit jaar deed.
De overheid wil dat luchthavens flink groeien. Diezelfde overheid wil dat de broeikasgasuitstoot krimpt. Dat heet ‘een dubbele boodschap’.
Met die dubbele boodschap snijdt de overheid zichzelf in de vingers. Het haalt elke angel uit de urgentie van klimaatbeleid. En het demotiveert.
Waarom zou je als burger of ondernemer je best nog doen om CO2 te besparen, als de overheid aan de andere kant de broeikasgaskraan nog wat verder opendraait?
Wethouder Karsten Klein in een reactie tijdens het commissiedebat: “Wij hebben meerdere belangen te dienen, waarvan dit er een is. Duurzaamheid is voor dit college heel erg belangrijk. Werkgelegenheid en internationalisering zijn dat ook.” Sic.
Femke:
“Waar ligt onze grens? Wanneer zeggen we ho stop?
Wanneer beseffen we dat het klimaatakkoord van Parijs niet is bedacht om iets van ons af te nemen, maar om iets te behouden? Onze leefomgeving, ons leven.
Het is niet zo dat ons leven stopt als we niet meer vliegen. Andersom is het helaas wel het geval. Als we niet stoppen met vliegen, stopt het leven. Want in een aarde die 4 graden warmer is, valt niet te leven.”
Lees hieronder verder voor de hele speech
————————————–
We kennen ze allemaal… Mensen die zeggen dat ze nog even gauw op vakantie willen naar een gletsjer in Chili…“voordat ie weg is.” Ze weten dat hun reis het smelten van de gletsjer versnelt, maar ze strepen het weg tegen de mogelijkheid om de natuurpracht met eigen ogen te zien. Nu het nog kan. Eerlijk gezegd begrijp ik ze wel.
Nederlanders worden gebombardeerd met tegengestelde boodschappen. Wat moet je geloven? Waarom zou je iets opgeven? Als onze overheid niet laat merken dat de klimaatstrijd menens is, dat het gaat om ons voortbestaan, waarom zou je dan niet naar Bali vliegen. En in hetzelfde jaar nog naar Zuid-Afrika.
Iemand op internet schreef dit weekend onder een artikel van mij, ik citeer:
“Waarom worden oude diesels uit ons centrum geweerd en moeten we van onze overheid ons best doen om CO2 tegen te gaan, terwijl diezelfde overheid het vliegen stimuleert? Elke winst die we behalen in de strijd tegen CO2 en fijnstof wordt volledig teniet gedaan door de al maar groeiende luchtvaart… Ik raak mijn motivatie kwijt…” <einde citaat>
Motivatieverlies is wat er gebeurt als de overheid dubbele boodschappen uitzendt. Mensen die bezig waren met energie besparen, verliezen de moed als ze zien dat de overheid onverminderd doorzet op een oud spoor. Terwijl de overheid de inzet van inwoners en ondernemers zo hard nodig heeft om haar eigen klimaatambities waar te maken!
Ook gemeente Den Haag kan er wat van. De gemeente tweette gisteren nog trots over elektrische taxi’s. En pleit straks in deze vergadering waarschijnlijk met evenveel enthousiasme voor méér cityhoppers en zakenvliegers. Die vervolgens vanaf RTHA met een elektrische taxi naar Den Haag kunnen. Dat weer wel.
Wist u dat een retourticket Londen-New York gelijk staat aan het smelten van 3 m2 poolkap?
Wist u dat in de MER van RTHA alleen de CO2-uitstoot is berekend die vrijkomt bij het opstijgen en landen op de luchthaven? En dat zelfs die lokale uitstoot al goed is voor een jaarlijks verlies van 110m2 poolkap?
Waar ligt onze grens? Wanneer zeggen we ho stop?
Wanneer beseffen we dat het klimaatakkoord van Parijs niet is bedacht om iets van ons af te nemen, maar om iets te behouden? Onze leefomgeving, ons leven.
Het is niet zo dat ons leven stopt als we niet meer vliegen. Andersom is het helaas wel het geval. Als we niet stoppen met vliegen, stopt het leven. Want in een aarde die 4 graden warmer is, valt niet te leven.
Burgemeester Bill de Blasio van New York zei begin dit jaar dat zijn stad, met 8,5 miljoen inwoners, niet langer onderdeel wil zijn van een systeem dat z’n eigen mensen in gevaar brengt.
Het pensioenfonds van de stad schrapt daarom alle aandelen in fossiele bedrijven en sleept vijf oliemultinationals voor de rechter. Waaronder onze eigenste Shell. Ik citeer burgemeester DeBlasio:
“Ik zal er geen doekjes om winden. Het is een gevecht dat we voeren. Vergis je niet, we vechten voor ons leven en we kunnen er niet op vertrouwen dat iemand anders dit gevecht voor ons voert. Deze stad staat op en doet wat we moeten doen om onze mensen te beschermen. We wachten niet af. Met onze macht kunnen we een groot verschil maken.”
De burgemeester van New York was genadeloos over de fossiele industrie. Hij noemde ze daders. Verantwoordelijk voor de klimaatcrisis. Hij vergelijkt ze met de tabaksindustrie die uit winstbejag doorgaat met het verkoop van een product waarvan het heel goed weet dat het dodelijk is. DeBlasio verwoordde het allemaal even duidelijk, even krachtig. Het gaf me kippenvel.
De beslissing van New York is een turning point in onze geschiedenis. Als de meest invloedrijke stad ter wereld en – met Wallstreet het hart van de financiële wereld – de oorlog verklaart aan de meest invloedrijke industrie ter wereld – de fossiele industrie – dan kan het domino-effect beginnen.
Gisteren donderde er een dominosteen. Vancouver maakte bekend dat het geen vergunning afgeeft voor een mega-olieterminal in de haven. Het had de grootste van Noord-Amerika moeten worden.
Ook Den Haag kan deze keuze maken.
In mijn praatje vorige herfst in de boardroom van Rotterdam The Hague Airport – u weet wel, die met de waterkan en het glas en de video – vroeg ik me af of de voorstanders van groei van de luchtvaart onwetend waren of onverschillig.
Ik geloof dat u geen van beide bent. U weet best wat klimaatverandering is, wat de oorzaak en wat de gevolgen. U weet dat we niet kunnen leven in een wereld die 4 graden warmer is. En het kan niet anders of dat grijpt u naar de keel.
Ik denk dat u klem zit. Met een been in het nieuwe en met het andere been in hoe het altijd ging, in business as usual. Aan beide benen wordt hard getrokken. Aan het been dat nog in het oude staat, met net iets meer macht en kracht dan aan het nieuwe. Het is een pijnlijke split. En uw weet, er is maar één manier om u uit die split te bevrijden.
Terug kan niet meer. Langer in de split blijven? Kan, maar het vergroot de kans op onherstelbare schade.
New York City en Vancouver hebben de al stap vooruit genomen. Ook voor Den Haag is het tijd om te kiezen, om één duidelijke boodschap te geven aan burgers en ondernemers, zodat zij zich vol vuur aan uw zijde scharen in de strijd, het gevecht, tegen klimaatverandering.
Bedankt alvast
Bekijk de inspraak over groei RTHA op video