De gemeente kan niet kiezen tussen vriendjes blijven met de fossiele industrie en de gezondheid en veiligheid van inwoners en hun kinderen. Daarom opende Femke haar inspraak bij commissie Bestuur met een (poging tot een) spagaat. “Den Haag, sta op uit de spagaat. Bevrijd u van de pijn. Zet de stap naar voren. Kies voor uw achterban, voor de mensen, voor hun kinderen. Verbreek de banden met de industrie die ons de kop kost. Laat Marjan van Loon vallen als adviseur energietransitie.”
Femke sprak in bij het debat over de benoeming van Shell-baas Marjan van Loon bij de Economic Board The Hague als adviseur energietransitie van GroenLinks-wethouder Liesbeth van Tongeren. Dat kan en mag niet doorgaan. Eerder organiseerden we een protest tegen de benoeming van Shell.
De inspraaktekst:
Ay, dat was een poging tot de spagaat. Mij lukt het niet. Maar gemeente Den Haag is er heel goed in.
Van de ene kant geeft Den Haag het goede voorbeeld. Den Haag is straks als een van de eerste Nederlandse steden klimaatneutraal. Ook het ‘nee’ tegen Shells kindermarketingfestival Generation Discover getuigt van veel eigen Haagse kracht en visie.
Maar van de andere kant legt Den Haag nog steeds de rode loper uit voor olie- en gasmultinationals.
Den Haag nodigt de topvrouw van Shell zelfs uit als adviseur Energietransitie bij de Economic Board of The Hague. Shell, dat nog steeds zoekt naar méér olie en gas en zo klimaatontwrichting erger en erger maakt.
Van Shell kun je dat misschien verwachten. Want Shell is een multinational die verantwoording moet afleggen aan aandeelhouders. En aandeelhouders doen het alleen voor de pegels. Maar zou je iemand ooit vragen met zo’n mindset om op je kinderen te passen?
Den Haag hoeft geen verantwoording af te leggen aan aandeelhouders. Den Haag legt verantwoording af aan haar inwoners, van jong tot oud. Toch wringt Den Haag zich in alle bochten om het hoofdkantoren van olie- en gasmultinationals naar de zin te maken.
Een schrikbarende 15% van de wereldwijde broeikasgasuitstoot vindt z’n oorsprong hier, in Den Haag, in de directiekamers van Aramco, Shell, Total, Q8 en andere grote stokers. Zolang de gemeente deze hoofdkantoren faciliteert, is Den Haag medeverantwoordelijk voor 15% van de zeespiegelstijging, 15% van de water- en voedseltekorten én 15% migratie die daardoor op gang komt.
Maar dat vindt het college niet erg. Als het aan dit college ligt, groeit de uitstoot van de Haagse hoofdkantoren zelfs nog lekker door. De stad voert namelijk nog steeds actief beleid om nog meer olie- en gasmultinationals naar de stad te halen.
Daaruit kan ik maar een conclusie trekken.
De Stad van Vrede en Recht denkt: na mij de zondvloed. De stad van Vrede en Recht ziet alleen de werkgelegenheid nu, de WOZ-belasting nu en het salaris dat oliepersoneel nu uitgeeft in de Bijenkorf, op de Dennenweg en in het Statenkwartier.
Met deze mentaliteit zou de Stad van Vrede en Recht ook een clusterbommenfabriek verwelkomen, als het nu goed was voor de lokale economie. En als de directeur van die bommenfabriek de gemeente – gevraagd en ongevraagd – zou adviseren over vrede, dan zet de gemeente de koffie klaar.
Pragmatisme heet dat. Wees er maar trots op.
Maar wie profiteren er van groei van de economie?
Steeds meer mensen in Frankrijk, België en ook Nederland zien hoe multinationals belasting vermijden en zich verrijken, ten koste van onze gezondheid en ons toekomstperspectief. Zij, wij betalen steeds meer belasting om op te draaien voor de schade die de multinationals veroorzaken. En het is niet zomaar schade, fossiele multinationals eten de grond weg onder ons bestaan.
Letterlijk.
Den Haag kiest de verkeerde vrienden. De schade die fossiele multinationals vanuit Den Haag aanrichten is onvoorstelbaar, en onherstelbaar. Het is bizar en niet uit te leggen dat de partijen in het college destructieve multinationals verkiezen, boven hun eigen achterban.
Als we niet samen inzetten op een snelle en eerlijke transitie, krijgen gewone burgers en ondernemers de eerste en de hardste klappen. En dan doel ik niet alleen op klappen van oneerlijk klimaatbeleid, maar vooral ook van de klappen van klimaatontwrichting. En die zijn harder.
De gele hesjes, de rode hesjes, de groene hesjes, hun kinderen, dat is uw achterban. Ze hebben hun verschillen, maar over een ding zijn ze het gloeiend eens. Het klopt niet. Het klopt niet dat de bazen van multinationals steeds rijker worden van het weghakken van onze bestaansgrond.
De economie als drijvende kracht, dat is de wortel die ons is voorgehouden. Lange tijd zagen we alleen de wortel. Nu zien we ook de begerige blik in de ogen van de mensen die de stok vasthouden.
Gelukkig zien ook steeds meer politieke partijen die blik. Zo pleit het CDA in Rotterdam voor krimp van Rotterdam The Hague Airport. En wil D66 de kosten voor de transitie ook bij de industrie neerleggen. En, horen we net, ook Groep de Mos heeft duurzaamheid ‘hoog in het vaandel’.
Of u het leuk vindt of niet, er zijn dingen aan het veranderen. Grote dingen. En als Den Haag een veerkrachtige stad wil blijven, geeft ze niet alleen duurzame bedrijven voorrang, zoals D66 voorstelt, maar maakt ze ook een einde aan de onderdanige vriendschap met fossiele multinationals als Shell. Laat u niet door een vervuiler vertellen hoe u uw handen wast.
Den Haag, sta op uit de spagaat. Bevrijd u van de pijn. Zet de stap naar voren. Kies voor uw achterban, voor de mensen, voor hun kinderen.
Kies met uw hart voor Den Haag. Niet voor de fossiele multinationals in Den Haag, maar voor de inwoners van Den Haag. Verbreek de banden met de industrie die ons de kop kost. Laat Marjan van Loon vallen als adviseur energietransitie.
12-12-18,
Den Haag Fossielvrij
Femke Sleegers
Het debat is aangevraagd door Partij voor de Dieren Den Haag naar aanleiding van beantwoording van vragen van GroenLinks Den Haag.